Salamat makan!

We hebben al een tijdje een nieuwe kok aanboord... een goeie kok. Dit is het soort kok wat niet alleen kookt omdat hij er voor betaald krijgt maar ook omdat hij het leuk vindt. Het soort dat geen diepvriesfriet gebruikt, maar zelf z'n patat snijdt uit verse aardappelen.

Hij maakt ook iedere dag verse sambal voor de Indonesische bemanning. De bemanning moet hierdoor iedere dag weer een moeilijke keuze maken: de sambal schijnt goddelijk te smaken, maar ook zo godsgruwelijk scherp te zijn dat het moeilijk is het te eten. Als de Indonesiërs na het eten extra zweten dan hebben ze het nog moeilijk met de gevolgen van de sambal ;-)

Toch blijft het mooi om te zien hoe 3 nationaliteiten (Nederlanders, Indonesiërs, Oekraïners) bij elkaar zijn gegooid aanboord van het schip en dat ze eigenlijk weinig weten van elkaar eetgewoontes.

Zo krijgen we, ondanks dat het hier zelfs 's nachts nooit kouder wordt dan 32°C, nogsteeds af en toe stamppot andijvie op tafel, uiteraard geserveerd met een gebakken speklap. Omdat de kok altijd extra groente serveert krijgen we er dan rode bieten bij. Mooie combinatie :-)

Ook krijgen we nog regelmatig erwtensoep op tafel, maar in verband met de warmte is die ernstig verdund zodat we extra vocht binnen krijgen. De erwtensoep wordt nog altijd gevolgd door pannenkoeken, maar de vulling daarvan loopt uit een. Zo kregen we laatst geen spek op de pannenkoeken, maar stukjes kip en ananas! En, zo zag ik laatst, bij de Indonesiërs is koude pannenkoek met pindakaas een geliefde combinatie.

De Oekraïners keken elkaar laatst vertwijfeld aan toen er een schaal kroepoek op tafel stond voor bij de nasi. Na enig onderling overleg werd kennelijk besloten dat kroepoek bij de soep hoorde, want de mannen pakte stukjes kroepoek en verkruimelden die in de soep.

Toch spannen de Indonesiërs wat mij betreft de kroon met de volgende combinatie: Rijst + Erwtensoep + Frikadel. Alle drie in één soepbord, goed mengen en eten maar! :-|

Het spelen was over: het speelgoed was kapot

Eerder hadden we problemen met de boosterpompen, twee weken terug waren ze alle twee definitief total-loss kapot. Althans: de gearbox en de elektromotor. Gevolg: we konden niet meer lossen! Het schip kon dus niet meer verhuurd worden. Het grote spelen was over: ons speelgoed was definitief kapot.

Binnen twee weken heeft kantoor het voor elkaar gekregen een nieuw systeem te ontwerpen (zonder de kwetsbare gearbox die de problemen leverde), de nieuwe spullen te bestellen, de hele wereld over te vliegen naar ons schip, waar wij, samen met extra personeel van de wal het nieuwe systeem hebben ingebouwd. Nu spelen we het grote spel weer, met gloednieuw prachtig speelgoed.

Ondertussen hebben we ook een nieuwe 3de stuurman gekregen en tijdens het laden en lossen loop ik wacht samen met hem. Het is echter wel de eerste keer voor deze vent dat hij stuurman is: voorheen was hij leerling / matroos. De twee weken waarin we de reparatie uitvoerden heb ik veel tijd in die vent gestoken: hij wist niets en ik moest hem alles leren.

Ik heb wel heel veel uitgelegd, aan dek en in de controlekamer, maar toen hadden we steeds alle tijd en waren we niet aan het laden en lossen. Nu zijn we dat wel. Dat betekend dat we nu veel haast hebben omdat we veel moeten doen en controleren, en dat er om ons heen ook van alles gebeurt. En nu heeft hij dus geen idee wat er allemaal om hem heen speelt, wat hij moet doen en wat belangrijk is en wat niet.

Nu doe ik dus behalve mijn eigen werk, ook zijn werk erbij, moet ik hem voor de zoveelste keer alles uitleggen, alles controleren wat hij doet (hij maakt fouten!) en die fouten opvangen en corrigeren. Hij komt uit de Oekraïne en dit alles valt niet in goede aarde: dat ik -een leerling- hem -een officier- vertel wat hij moet doen, hem controleer en hem op zijn fouten wijs.

Hij dus constant een kuthumeur omdat ik hem controleer en op z'n fouten wijs, en ik ook een kuthumeur omdat ik al zijn werk er nu bij moet doen, terwijl hij er vele malen meer voor betaald krijgt, en hij vervolgens ook nog loopt te kankeren als ik hem corrigeer. Bijkomend probleem: de gast is 2 meter hoog en 2 meter breed... 1 brok spieren (hij zat voorheen in het Olympisch zwemteam).

Die moet je eigenlijk niet kwaad maken. Maarja, ik moet er wel voor zorgen dat er niets mis gaat!

De sfeer is geweldig.

De Loadingmaster

Klik op de foto voor een groter formaat

De reputatie van de loadingmaster in welbekend in deze regio. In iedere haven trekken survayors een vies gezicht bij het horen van zijn naam en komt er een nieuw verhaal over hoe gek hij is en hoe weinig hij begrijpt.

Het probleem met deze vent is onder te brengen in 4 delen, zijnde:


- hij spreekt en verstaat geen Engels. Dat is opzich niet zo bijzonder in deze regio maar aangezien het nodig is voor z'n werk is het erg onhandig.
- hij snapt weinig tot niets
- hij kan niet rekenenAanboord rekenen wij met m3 en metrische tonnen (1000 kilo). Aan de wal rekenen ze met een andere eenheid: Barrels (vaten).

Om van de ene naar de andere eenheid om te rekenen is er een simpele formule, helaas niet simpel genoeg, want de loadingmaster snapt niet hoe hij die formule moet gebruiken. Hij gebruikt een nóg simpelere formule, maar die heeft een afwijking van -0.99% ten opzichte van de officiële formule.
Ieder uur komt hij uitrekenen hoeveel lading we hebben gelost met zijn foutieve formule. Voor het uitrekenen van de lossnelheid is een verschil van -1% helemaal niet zo'n probleem.


Na het lossen telt hij echter alle lossnelheden bij elkaar op om te kijken of we ook echt alle lading hebben gelost, maar nu wordt ook die fout van -0.99% steeds weer bij elkaar opgeteld. we doen zo'n 24 uur over het lossen, dus hij telt 24 keer de door hem berekende lossnelheid bij elkaar op, en daarmee dus ook 24 keer die fout van -0.99%.


Volgens zijn rekenmethode hebben we dan dus bijna 23,76% minder lading gelost! En dus komt hij dan problemen maken.

Na een half uur te hebben uitgelegd dat de fout in zijn berekening zat bleef hij nogsteeds volhouden dat wij de boel bedonderden. Ik gaf het maar op en haalde de eerste stuurman erbij. Die maakte zich al snel kwaad, riep dat ik gelijk had (*grijns*) en dat de loadingmaster maar terug moest komen als
hij de officiële formule had toegepast.

De loadingmaster had de woorden van de stuurman toch begrepen want vervolgens gebruikte hij een andere formule, die meer lijkt op de officiële formule. Helaas voor de beste man is de afwijking van deze formule nog groter: -1,07%, dus na 24 uur is de afwijking dan bijna 25,68%.
Toch jammer.

- en tenslotte is hij gewoon erg onbeleefd.Hij mag dan aanboord zijn voor zijn werk, hij is wel bij ons te gast, en dat vergeet hij nog wel eens. Zo zit hij regelmatig met z'n blote poten op tafel, zoals eerder beschreven naar porno te kijken. Ik wijs hem er altijd beleefd op dat hij niet thuis is en dus z'n ongewassen voeten van tafel moet halen maar meneer vindt het altijd "No problem!" dus moet ik altijd eerst kwaad worden voor hij luistert.

Het lullige is dat hij controle heeft over de laptop met internet, en als we af en toe onze mail willen checken of als ik bijvoorbeeld dit verhaal wil versturen moeten we toch weer aardig tegen hem zijn.

Gelukkig zijn de anderen hem al zo beu dat vrijwel niemand meer tegen hem praat, dus als ik hem een biertje geef en geen onaardige dingen zeg, is hij al lang blij ;-)